Het lijkt me een goed idee om te stoppen met eten.
Op zoek naar een gezonder
voedingspatroon ontdek ik dat er vrijwel niets is dat ik zonder enig bezwaar in
mijn mond kan stoppen. Eten is op zijn minst giftig, dierlijk, kankerverwekkend
of bespoten.
Te veel koolhydraten zijn
slecht, maar te veel vetten ook. Iedereen is verslaafd aan suiker en we moeten
afkicken. Over de natuurlijke variant wordt wat milder gedaan, al lees ik ook
dat er in fruit te veel fruitsuiker zit. Beter niet meer eten dus.
Ik zucht. Ik ga maar eten als een konijn…
Zelfs dat is een
uitdaging, zo blijkt. Groenten zijn veelal bespoten en bladgroenten zitten vol
met een stofje dat mogelijk tot kanker leidt. Moet je niet in je lijf willen.
Trouwens, soja gooit mijn
hormoonhuishouding overhoop.
Nou ja, die was zo’n zeven jaar geleden, toen dit proces zich in mijn hoofd afspeelde, toch niet op orde. Na het krijgen van ons kind maakte ik korte nachten en voelde me futloos. Mijn voedingspatroon was een vullingspatroon geworden.
Ik wist dat gezonder eten
me zou helpen om me energieker te voelen.
Maar wat was er in
hemelsnaam nog gezond?!?
Ik moest geloof ik mijn
complete voorraad voedingsmiddelen weggooien, om vervolgens een dagtaak te
hebben aan ‘gezond eten’: alle etiketten scannen in de supermarkt, een waslijst
aan winkels afgaan voor gezonde producten, urenlang kokkerellen in de keuken…
Uiteindelijk deed ik wat ik
in dit soort situaties voor mij het beste werkt: stapje voor stapje.
Dus ik besloot te stoppen met kant-en-klare maaltijden kopen. Voor de rest stond ik mezelf alles toe, behalve dus Babi Pangang in een magnetronbakje.
Dat was goed te doen!
Geheel in eigen tempo heb ik vervolgens mijn eetpatroon veranderd in een patroon waarbij ik me stukken beter voel. Dat was een proces van jaren! Maar ik hield het wel vol en gaf mezelf de ruimte om te experimenteren en te leren.
Nog steeds doe ik dat (en
nog steeds kies ik soms voor producten die toch echt onder de norm ongezonde
voeding vallen).
Stap voor stap iets doen is een mooi principe. Toch leggen we de lat voor onszelf soms torenhoog en verwachten vervolgens ook in no time omhoog te vliegen. We vergeten dat de trap nemen ons verder brengt.
Dit principe herken ik bij de promotie van mijn boek Skoftig. Of beter gezegd: ik herken de valkuil.
Om een boek te promoten
zijn er eindeloos veel mogelijkheden. Je kunt je dagen er volledig mee vullen
en dan heb je nog maar een fractie gedaan van wat er allemaal zou kunnen.
Bovendien weet je van tevoren niet wat het exacte effect zal zijn van je
acties.
De doelgroep voor mijn thriller Skoftig is veel groter dan het beoogde publiek bij mijn vorige boeken. Het aanbod aan thrillers is ook vele malen groter.
Zie dan je boek maar eens
goed in de markt te zetten!
De kunst is om je niet
mee te laten slepen in alle opties, maar heel bewust keuzes te maken: dit doe
ik wel, dit niet. Om vervolgens te kijken wat werkt en bij te sturen.
Gelukkig heb ik hier hulp
bij, wat enorm fijn is.
Nog steeds is het een enorme berg werk en maakt het me soms gek. Toch probeer ik me zoveel mogelijk te focussen op wat ik nu kan doen. Dat is dus niet alles tegelijk! (Hear, hear, Marleen.) Zo kom ik steeds een stap verder en brengt dit me naar de plek waar ik uiteindelijk wil staan.
Een van de dingen die ik op dit moment wil doen, is een winactie!
Skoftig is een snelle thriller over een aantal jongvolwassen die zoekende zijn. Wie beheerst de kunst om zich werkelijk los te maken van zijn verleden? En wie raakt verstrikt in het web van de toekomst? Tijdens het kermisweekend in een dorp in West-Friesland worden alle relaties in moordend tempo op scherp gesteld. Het is kiezen of verliezen. Wie overleeft zijn verleden?
Een biertje bij die setting past natuurlijk uitstekend. Maar mocht dat niet passen in jouw leefstijl, dan kun je hier ongetwijfeld iemand anders mee verrassen! (Waarna jij wegduikt in Skoftig.)
Lastig is het inderdaad om nog goede keuzes te maken. Ik vind zelf alle info juist fijn. We willen meer weten en weten daardoor meer en ik zie dat als voordeel. Genieten en dat ook een beetje bewust doen.
Ik doe mee, ik ben erg benieuw naar je boek. Ik ben het overigens met je eens, stappen nemen, rustig aan. Ik vergelijk het met iemand die rent om naar huis te gaan en iemand die loopt. Ze komen allebei aan, bereiken hun doel. Die ene wat eerder maar wel uitgeput en moet eerst zitten en bijkomen. Die ander wat later maar nog zo fris als een hoentje en kan meteen genieten.
Wat een leuke winactie. Ik sla wel even over maar wens iedereen succes.
Ik zie soms door de voedingsadviezen het bos niet meer. volgens mij mag je alleen nog komkommer eten en water drinken. Ik ben nu eenmaal een Bourgondiër en diëten is echt killing voor mij. Misschien zelf acceptatie als eerste? thrillers zijn helaas niet echt mijn genre.
Dol op thrillers én ik hou van bier… dus met dit prijzenpakket zit ik dubbel goed.
Ach…. dan eet ik maar niet, en lees en drink ik alleen!?
Ja qua voeding zie je soms door de bomen het bos niet meer! Kan heel verwarrend zijn. Zelf vind ik vooral de balans belangrijk. Dus veel groentes, eiwitten en vezels en dan af en toe lekker snoepen.
Nou ik doe mee hoor, ik ben niet alleen benieuwd naar jouw boek, maar ook dol op biertjes! Ha en ja dat eten, als je alles moet geloven, kan je niks meer eten. Goed nadenken vind ik altijd maar het belangrijkste.
Ben het met de reacties van mijn voorgangers eens. Als je zou moeten luisteren naar alles wat geroepen en beweerd wordt dan kan je net zo goed stoppen met leven… Doe en eet waar jij je goed bij voelt, waar je lichaam blij van wordt 🙂
Wat is tegenwoordig nog goed en wat is slecht. Je hoort zoveel verschillende dingen. Ik doe mee met de winactie, leuk!
Ha, ja, als je naar alle goede raad luistert, eet je binnenkort niets meer 🙂 Ik heb allang geleerd dat de enige goede voeding, degene is waar jij je gezond mee voelt.
En leuk die winactie, ik ga, denk ik, mee doen.