De reden waarom ik schrijf & superkrachten in de dorpsbibliotheek
Waarom schrijf je? Dat was de opdracht waar mijn medeschrijvers en ik die avond mee aan de slag mochten. Goede vraag, vond ik. Gevolgd door de gedachte: lang antwoord. Echt, ik ken mijn brein. Met dit soort vragen worden alle radartjes in werking gezet.
Hoe in hemelsnaam formuleer ik mijn antwoord op deze vraag in een minuut of twintig? Laten we wel zijn; ik kan immers een twintigtal uren vullen met nadenken over deze vraag.
Soms lijkt het me heerlijk als ik bij het krijgen van zo’n vraag direct kon antwoorden: ‘Nou, omdat mijn hart ervan gaat zingen’, en dat vervolgens de deur naar mijn hersenen wat betreft deze vraag op slot gaat.
Maar meestal vind ik het fantastisch om van hier naar daar, via diverse zijpaadjes, alle kanten van deze vraag te bekijken, door elkaar te schudden en zo een antwoord in elkaar te puzzelen.
Goed, vijf minuten zijn inmiddels voorbij, dus ik zet mijn pen op papier en begin gewoon te schrijven:
In het hier en nu
Klopt het wel dat mijn eerste ingeving dat de reden waarom ik schrijf niet eenvoudig samen te vatten is? Wat als ik nu eens niet meteen in de diepte van mijn hoofd duik? Wat als ik uitga van het hier en nu, dit zo simpel mogelijk verwoord en van daaruit verder schrijf?
Mijn eerste zelfgeschreven boek als klein meisje
Ik hou van schrijven. Het is mijn manier om te verwerken, te uiten, te ontspannen. Alles. Het maakt me blij en het geeft me rust. Als klein meisje schreef ik al. Gek genoeg heb ik daar weinig concrete herinneringen aan. Ik heb een zelfgeschreven boek, gemaakt toen ik nog zo jong was dat mijn vader de kaft ontwierp en het boekje in elkaar zette.
In mijn schoolschriften vind je mijn liefde voor het geschreven woord terug. Enthousiaste, fantasierijke opstellen en verhaaltjes, en natuurlijk de vele uitgebreide boekverslagen. Alleen al aan de lengte was te zien dat ik plezier beleefde aan het maken.
Toch herinner ik me voornamelijk het lezen.
Het lezen van de boeken voor mijn boekverslagen, maar vooral de vele andere honderden exemplaren die ik verslond. Elke week nam ik de geur van de dorpsbibliotheek tot me. Al zwervende selecteerde ik zorgvuldig het maximumaantal te lenen boeken. Zes. Altijd, en ik las ze allemaal.
Superheld Jessica
Jessica, dat was de naam van de hoofdbibliothecaresse. Althans, in mijn herinnering was zij dat. In ieder geval zij had op een bepaald moment de leiding. Licht getinte huid, een bos zwarte krullen en een prachtige, zachte stem die perfect aansloot bij de rust die van de boeken afdroop.
Ik weet niet waarom, maar zij was voor mij één met die bibliotheek. Zij was mijn superheld: het menselijke personage ‘in de literatuur’ die over superkracht beschikt. Omringt door literatuur, en dat was – naast steeds enorm behulpzaam zijn en voor iedereen een vriendelijk woord – tevens haar superkracht. Je de hele dag mogen bezighouden met boeken en dat dan ook nog eens je werk mogen noemen.
Als kind vond ik dat zwaar bewonderingswaardig.
Peter Jan Rens: Geef nooit op
Ken je het programma ‘Geef nooit op’ nog? Dat kwam op televisie in de dagen dat Peter Jan Rens nog hot was op televisie (ja, dat is lang geleden). Geloof het of niet: met mijn toenmalige beste vriendin schreef ik ooit een brief naar dat programma. Onze wens was om een dagje in de grootste bibliotheek van Nederland te mogen werken. Een drama volgde, want we hebben nooit in die bak mogen springen en de wens bleef onvervuld.
Die schrijver met zijn eeuwige zonnebril
Ik las de boeken van Jan Terlouw (Briefgeheim), Roald Dahl (De heksen, Matilda), Anke de Vries (Blauwe plekken), Astrid Lindgren (Ronja de roversdochter, Pippi Langkous) en van vele anderen. Met voorop Paul van Loon. Die schrijver met zijn eeuwige zonnebril. De Griezelbus, verhalen gevuld met vampiers, weerwolven en ander gespuis. Hoe mooi is het dat ik de door hem geschreven serie van Dolfje Weerwolfje nu aan mijn zoon voorlees?
Machtig gevoel
In boeken kun je de wereld om je heen verliezen terwijl je de wereld om je heen op datzelfde moment vergroot. Dat gevoel is machtig, en dat gevoel wil ik verspreiden middels door mij geschreven boeken. Thrillers, om precies te zijn.
Ik zit nu, vele jaren verder, in een andere bibliotheek dit stuk te schrijven. Om mij heen zitten mensen die het snappen. Die ook gedachten omzetten in woorden en deze met inkt in eigen-wijze volgorde op papier drukken. Ik voel me hier thuis, nog altijd. Steeds weer word ik verrast met woorden die iemand op het lijf geschreven zijn, maar welke ik aan de buitenkant niet had kunnen aflezen.
Dat is wat schrijven doet. En daarom luister ik.
Daarom lees ik.
Daarom schrijf ik.
Om door te geven. Om te zien. Om mijn wereld te vergroten. Om te ontdekken. Om te voelen. Om te zijn.
Waarom schrijf jij?
SPREID HET WOORD!
Schrijven is net zoiets als ademen, dat vraag je je ook niet af maar je gaat het wel missen als je het te lang niet doet 🙂
Ik voel me er ook vaak gelukkig door, nog los van het therapeutische effect van dingen van je afschrijven of verwerken, de lol van het proces, het spelen met taal en fantasie. Het maakt dan niet eens uit of iemand het leest.
Haha, leuk van die adem, Rineke!
Goede vraag. Ik schrijf, omdat ik graag mijn passie voor beauty producten deel met anderen.
Ik hield vroeger wel vaker een boekje bij om wat dingen neer te pennen, niet zozeer een dagboek, maar wel gewoon een inspiratie schriftje waar ik in tekende of schreef. Heel fijn om even te ontspannen!
Leuk dat je jouw verhaal deelt. Ik vind het heerlijk om gedachten op papier te kunnen spuien. Lekker om het van mij af te kunnen schrijven. Daarnaast vind ik taal ook leuk.
Dat is een goede vraag…. Ik denk om dingen van me af te schrijven en om informatie en mijn gedachten te ordenen.
Schrijven ontspant, ik kan gevoelens ventileren en mijn creativiteit ontwikkelen. En ik herken je liefde voor lezen helemaal!
Schrijven is geweldig, ik ben niet voor niks freelance tekstschrijver, haha. Alsof schrijven voor m’n 2 blogs nog niet genoeg was 😉 Leuk om te zien dat schrijven ook helemaal jouw ding is, al had ik niet anders verwacht van een blogger 🙂
Ik schrijf omdat ik het leuk vind het is een hobby, passie wat inmiddels ook mijn werk is geworden x
Schrijven is zo fijn, voor mij werkt het ontspannend:)