Vaarwel spullen, Fumio Sasaki - Boekreview in 7 gedachten
âVaarwel spullenâ, zo luidde de titel. Nog een boek over minimaliseren? Het schoot even door mijn hoofd. En weer uit Japan. Dit keer geen Marie Kondo, maar haar mannelijke tegenhanger: Fumio Sasaki. Kon Fumio mij nog wel iets leren of zou hij me alleen open deuren voorschotelen? Ik heb immers half internet versleten qua artikelen over minimalisme. Tel daarop een stapel boeken en â niet geheel onbelangrijk â ik heb vele inzichten omgezet in actie. Was ik niet al op het punt aanbeland dat mijn leven minimalismegewijs volledig in balans is?
Ha, al na een paar bladzijdes was mijn sceptische houding van de tafel geveegd. Ik hou van dit onderwerp en natĂșĂșrlijk had ik hierover nog niet genoeg gelezen. Dit was smullen! Fumio wist me bovendien te verrassen met nieuwe invalhoeken. Ook hoorde ik af en toe een muntje klingelen. Want hoewel je iets al vaker hebt gelezen of gehoord, duurt het soms even voor het zogeheten kwartje valt.
7 gedachten over âVaarwel spullenâ:
1. Het boek begint met een aantal fotopaginaâs van minimalistische types. Grappig om te zien, maar meer ook niet. Het waren net te weinig fotoâs en informatie om echt geĂŻnspireerd te raken. Ik had dan liever nog wat meer voor- en na fotoâs van Fumioâs huis gezien, want het is tenslotte zijn boek. Gelukkig maakt hij dat in woorden vervolgens goed. Wat dat betreft is het boek met 255 bladzijden niet enorm minimalistisch. (Gelukkig maar.)
2. Mensen zijn net oude stukken hardware. Het leven is de afgelopen eeuwen enorm veranderd, maar zijn de functies van de mens dat ook? Onze hersenen functioneren niet ineens 30% sneller dan de oude versie en ook onze geheugencapaciteit is niet verdubbeld. We hebben geen dergelijke upgrade gehad, toch denken velen dat we die harddisk, in deze tijd vol prikkels en een overdaad aan informatie, onbeperkt kunnen vullen en dat het systeem blijft draaien.
âAangezien onze vijftigduizend jaar oude harddrive niet gaat veranderen, moeten we de ballast zien kwijt te raken. In plaats van steeds meer toe te voegen, waardoor we schijfruimte tekortkomen en onszelf daarbij ook nog eens uitputten, geloof ik dat het tijd is om te gaan verminderen en bijschaven, om de echt belangrijke dingen die diep onder al die overdaad verborgen liggen beter uit te laten komen.âHear, hear!
3. Waarom blijven financieel rijke mensen maar nieuwe spullen kopen? Nog duurder, nog mooier, nog beter. Patsers? Decadent gedoe? In dit boek wordt de psychologie achter de behoefte van de mens om spullen te kopen uitgelegd. Mensen hebben variatie of verandering nodig om prikkels te kunnen herkennen, of je nu rijk of arm bent. Die variaties in prikkels kun je alleen binnen in jezelf voelen en vergelijken met je eigen prikkelniveaus. Dat geldt dus ook voor mensen met een dikke bankrekening. Interessante stuff. Ook op zaken als eigenwaarde, sociaal gedrag, emoties en dankbaarheid wordt in het boek dieper ingegaan.
4. Geluksgevoel hangt niet af van de prijs van iets. Of je nu een handtas van ⏠2,- in de kringloopwinkel scoort of een Gucci-bag van heel veel euroâs (geen idee hoeveel, ik ben meer een kringlooptype. Niet ikzelf hoor, ik heb het over mijn shopstijl). Als die Gucci-tas je nu echt 500 keer meer vreugde kon geven, zou dat betekenen dat geld en bezittingen een blijvend geluksgevoel kunnen garanderen.
âHoe rijk je ook wordt, hoeveel spullen je ook bezit, de blijdschap die krijgt van al je spullen zal niet veel verschillen van hoe je je nu voelt. Er zijn emotionele beperkingen aan de gevoelens van geluk die we kunnen ervaren wanneer we iets voor het eerst verkrijgen.â
5. Een deel van het boek bestaat uit 55 tips om je te helpen je spullen vaarwel te zeggen. Je hoeft het boek niet op volgorde te lezen. Als je aan de slag wil kun je een tip eruit pikken, lezen en doen. Daarna volgen nog eens 15 extra tips voor de volgende fase van je minimalistische reis. Dit voor als je enigszins gevorderd bent. Ik vond hier tegen het einde wel enige herhaling in zitten.
6. Mensen zijn in de loop der jaren steeds meer spullen gaan bezitten om een andere reden dan vanwege hun functionaliteit. Volgens Fumio willen we maar al te graag onze eigen belangrijkheid, onze eigen waarde, overbrengen aan anderen. We gebruiken voorwerpen om anderen te vertellen hoe waardevol we zijn.
Oei! Ik herken iets, maar of ik daar zo blij mee moet zijnâŠ
Mijn boekenkast, dat is wel een dingetje. Ik heb heel veel boeken weggedaan, maar toch heb ik hier in huis nog wat stapeltjes liggen. Allemaal boeken die iets voor mij betekenen, boeken die iets zeggen over mijn leven. Over mij. âIk geloofde dat mijn boekenkast liet zien wie ik was,â schrijft Fumio. Ha, dat heb ik ook. Ik ook!
Ai, ik geloof dat dat niet helemaal de juiste insteek is. Het zette me aan het denken. Naderhand heb ik mijn boeken aan het nieuwe inspectieronde onderworpen. Een deel mocht gaan. De rest⊠tja, Ik hou van ze. Toch merk ik wel dat ik boeken waarvan ik weet dat ik van ze ga houden, tegenwoordig eerder leen bij de bieb. Ik kan ze immers altijd opnieuw lenen.
âDoor me af te vragen of ik iets nĂș nodig heb, heb ik spullen weg kunnen doen die belangrijk waren voor de oude versie van mij. (âŠ) Wat overbleef nadat ik afscheid had genomen van al die spullen was het heden.â
7. Ja, echt, deze tip:
Vergeet het idee dat je je spullen niet kunt wegdoen.Â
âMensen die hun spullen niet weg kunnen doen omdat hun karakter dat nou eenmaal niet toestaat, bestaan niet. We dĂ©nken alleen maar dat we geen afscheid kunnen nemen van onze bezittingen.â Het ligt niet aan je karakter, je bent gewoon onervaren.
Vaarwel spullen van Fumio Sasaki lezen?
SPREID HET WOORD!
Het klinkt als een interessant boek. Minimaliseren is een van mijn doelen voor de komende tijd
Klinkt als een erg interessant boek. Ik lees heel erg graag!
Lijkt me echt een interessant boek. Wie weet toch maar voor de vakantie nog even bestellen!
Ik heb het boek ook gelezen, en het is zeker interessant. Maar wat me wel opviel is dat deze meneer zijn leven veel buitenhuis leeft. Als er bijvoorbeeld vrienden op bezoek komen gaat hij met ze naar een cafétje of zo. Voor mij is dat toch iets te minimalistisch.
Het minimalistische zie ik inderdaad ook steeds vaker! Vooral op Youtube speelt het heel erg.
Ik weet niet of ik heel minimalistisch kan leven maar ik probeer zeker regelmatig dingen weg te doen. Dit door middel van weggooien, weggeven of verkopen.
De psychologie erachter klinkt heel interessant! Lijkt me een tof boek!
het klinkt best wel interessant.hier wordt af en toe flink opruiming gehouden, want er komt anders steeds meer bij
Ik lees eigelijk nooit, maar het klinkt best interessant. Heel ander inzicht van mensen. Minimalistische levenswijze zie je steeds vaker voorbij komen. Als je zie hoeveel spullen ik nu heb en kastruimte te kort kom…pfff dat zouden ze vroeger nooit gehad hebben.