Mijn lippen tintelden. Het begon heel zwak, maar het gevoel nam met de minuut toe. Het vel van mijn lippen trok steeds strakker. Ik keek in de spiegel en schrok enorm. Mijn lippen zwollen op!
Ik raakte in paniek en riep mijn ouders. Wat gebeurde er?! Zou dit wel stoppen? Straks barstte de boel uit elkaar!
Het gebeurde op nieuwjaarsdag. Gelukkig was er een huisartsenpost in de buurt geopend.
Met een theedoek voor mijn mond stapte ik in de auto. Niemand mocht dit zien! En nee, mijn moeder mocht absoluut geen foto maken.
Allergische reactie
De huisarts vermoedde dat het een allergische reactie was en ik kreeg een pilletje. Ik had zoiets nog nooit eerder meegemaakt en het is daarna – gelukkig! – ook nooit meer gebeurd, maar voor de zekerheid heb ik jarenlang zo’n anti-allergiepilletje bij me gedragen.
Toen de zwelling in mijn lippen later die dag weer afnam, hield ik dit proces nauwlettend in de gaten. Op een bepaald moment, toen de zwelling bijna weg was, merkte ik op dat ik iets vollere lippen goed kon hebben. Best mooi.
Dit speelde zich ruim voor het filler- en botoxtijdperk af, dus ik heb verder niets gedaan met deze wetenschap.
Influencers & Instagram
Als je een beetje bekend bent met het influencerwereldje, zoals te vinden op Instagram, dan weet je dat opgespoten lippen momenteel enorm trending zijn. ‘Perfecte’ plaatjes, enorm hip.
Ik vind het fascinerend om te zien dat hoe meer volgers een zogenoemde influencer krijgt, hoe meer deze persoon vaak gaat lijken op andere grote influencers. Naast lippen zie je trends in poses, kleding, (gesponsorde) producten die ze (zogenaamd?) gebruiken, en niet te vergeten locaties.
Waar komt toch die behoefte vandaan om elkaar na te doen? Een waarom lijkt dit een standaard te moeten zijn of worden?
Voor een reality check wat betreft Instagramfoto’s kun je het account van Celeste Barber even bekijken.
Trends in thrillerland
In thrillerland zie je ook trends. Gelukkig niet zo opgeblazen als in het influencerwereldje, maar ze zijn er wel.
Vrouwengezichten, close-up, vaak met lippenstift op. Vrouwenlichamen. Delen van een vrouwenlichaam. Vage schimmen van vrouwen die in een donkere leegte staan.
Marketing
Marketingtechnisch werkt het blijkbaar. Het trekt mensen aan, en dat is de bedoeling. Als jij een goede ervaring hebt met een verhaal gestoken in een jasje met rode lippenstift, dan wil je daar als lezer meer van. Onbewust wordt je hierdoor beïnvloed. Althans, dat is de bedoeling.
Het is ook niet per se verkeerd om mee te gaan met de trends, zolang je jezelf daarbij niet verliest en je eigen identiteit en authenticiteit bewaard.
Grenzen opzoeken
Met mijn thrillers wil ik mezelf onderscheiden en grenzen opzoeken, zowel op verhaalniveau als qua uitstraling en marketing. Tegelijkertijd wil ik dat mijn boek in zekere zin voldoet aan de verwachtingen van een thrillerlezer. Ik wil wel dat mijn boek herkend wordt als thriller.
Het gaat erom de juiste balans te vinden tussen verwachtingen en originaliteit. Bij de totstandkoming van de cover van Skoftig heb ik daarom bepaalde dingen echt willen vermijden, terwijl ik andere elementen wel heb toegevoegd. Rood past bij mijn verhaal (en bij mij). In combinatie met (toch!) een witte achtergrond en zwarte elementen, zit ik in de typische thrillerkleurenhoek. Maar lichaamsdelen en gezichten waren uitgesloten!
Wat ik me al schrijvende van dit stuk wel afvraag: wat zou het effect zijn als ik wel voor een close-up kies van een gezicht, maar dan wel een van een vrouw met veel fillers in haar lippen? Zou dat het op dit moment marketingtechnisch goed doen?
In ieder geval heb ik bij de cover van Skoftig het gevoel dat het beeld precies past tussen andere thrillercovers, maar toch opvalt. Het beeld voelde voor mij meteen vertrouwd. Herkenbaar.
Zonder rode lippen.
Zonder opgespoten lippen.
Want veel liever dan wat voor lippen dan ook op de cover van mijn boek, zie ik een glimlach op jóuw lippen na het lezen van Skoftig!
En of die lippen nu rood, geel of goud zijn, opgespoten, leeg of vol gebarsten velletjes, dat maakt me toevallig helemaal niets uit. 🙂