In de vacature werd gevraagd naar een enthousiaste en dynamische collega. Het betrof een parttime baan bij een kunstsalon. Ik knipte de enigszins opvallende en kleurrijke advertentie uit de krant, ging op onderzoek uit en boog me vervolgens over mijn sollicitatiebrief.
Ideaal, zo leek me. Een leuke functie in een inspirerende omgeving en daarnaast hield ik tijd over om mijn bedrijfsplan als grafisch vormgever uit te werken.
Wanneer ik iets voor elkaar wil krijgen, doe ik mijn best om op te vallen. Niet door keihard van de daken te schreeuwen, maar door een verschil te maken met de manier waarop de meeste anderen het doen. Met die tactiek heb ik al aardig wat voor elkaar gekregen.
Na veel sleutelen had ik een prima brief. Toch was ik niet tevreden, want het bevatte niets dat unieke element. Het lukte me ook niet om iets te bedenken, dus vroeg ik hulp aan mijn buurman die wel iets van solliciteren afwist.
Hij gaf me eerst een aantal tips ter verbetering van mijn brief, maar daarna kwam de echt geniale suggestie:
‘Waarom doe je het niet helemaal anders? Houd het simpel en vermeld alleen dat jij bent wie zij zoeken.’
Het ging om een kunstsalon, dus een creatieve out of the box brief moest kunnen. Bovendien zou ik hiermee zeker opvallen.
Dus ik stuurde een korte, informele brief:
Hallo Els,
Ik ben jong, enthousiast en dynamisch.
Verder heb ik affiniteit met kunst en design.
Kortom, jullie zijn op zoek naar mij!
Groetjes,
Marleen Hartog
Het voelde goed en het paste bij het bedrijf, voor zover ik kon inschatten. In ieder geval zou ik opvallen.
En dat deed ik.
Ik werd uitgenodigd voor een gesprek.
Top!
Maar toen ging het mis…
Achteraf was het logisch. Want de stijl van mijn brief paste dan wel bij het bedrijf, het paste alleen niet bij mij!
Ik ben prima in staat een goede eerste indruk te maken tijdens een sollicitatie. Een grondige voorbereiding, een inhoudelijk gesprek voeren, luisteren, vragen stellen, vriendelijk zijn, lachen en interesse tonen; dat lukt me wel.
Alleen wanneer ik in levenden lijve een eerste indruk heb te maken, zoals bij een sollicitatiegesprek, ben ik niet het type dat je waarschijnlijk verwacht bij de desbetreffende brief.
Dus toen ik aan de beurt was voor het gesprek, liep ik niet op extraverte wijze de salon binnen, enthousiast zwaaiend en vol sprankelende energie.
Nee, ik kende die mensen immers nog niet. Natuurlijk was ik enthousiast, maar wel op een bescheiden en rustige manier. Ik ben iemand die eerst zes katten uit de boom kijkt, en daarna komt pas de zichtbare uitbundigheid en dergelijke.
Het is natuurlijk niet altijd zo zwart-wit als ik hierboven beschrijf. Wel zit er een duidelijke boodschap in die ik steeds beter weet uit te dragen: opvallen doe je op een manier die bij je past.
Ik ben het dus niet geworden. Wel ben ik thrillerschrijfster geworden.
Bij deze nog een poging:
Ben je een thrillerlezer?
Weet dan dat ik op enthousiaste en dynamische wijze thrillers schrijf. Verder heb ik affiniteit met cliffhangers en plotwendingen. Kortom, je bent op zoek naar Skoftig!
Eens kijken of dit beter werkt. 😉
Schrijf je in om niets te missen: