Over geen podiumtijger zijn & valkuilen die soms zo lekker vallen
Wat wil ik nou?
Ja, duidelijk toch? Boeken schrijven! Blogs. Mails. Als het maar met schrijven te maken heeft. Ik heb heel helder dat schrijven echt mijn ding is. Daar word ik zo blij van!
Ik schreef vorige week al dat je energie krijgt als je dingen doet die bij je passen. Als je de dingen doet die bij jóu horen.
Maar iets roepen – en hiervan overtuigd zijn – betekent niet dat ik zelf altijd het goede voorbeeld geef. (Hé, ik ben ook maar een mens.)
Ik heb zoveel geniale ideeën voor mijn business (zei ze bescheiden). Voor boeken die ik nog wil schrijven, maar ook hoe ik mijn producten in de markt wil zetten. Marketing vind ik ontzettend interessant, mits ik dit doe op een manier die bij mij past. En daar ga ik af en toe nog de mist in. Dan doe ik ineens dingen omdat het erbij schijnt te horen. En echt, ik weet het, bullshit, maar toch valt die valkuil soms zo lekker.
Diverse gesprekken die ik de afgelopen tijd met een aantal mensen heb gevoerd, hebben ertoe geleid dat ik twee grote knopen heb doorgehakt wat betreft de promotie van mijn boeken.
Komen ze:
1. Ik ga niet meer op markten en festivals staan met mijn boeken.
Een van mijn plannen was om volgend festivalseizoen op allerlei marktjes te gaan staan met mijn boek ‘Anders wonen’. Genoeg wees-jezelf-hippie-zen-ecologisch-leven-spiritueel-vrije-geesten-go-with-the-flow-festivals.
Zeker weten dat ik daar een deel van mijn doelgroep tref.
Echter is het helemaal mijn droom niet om van festival naar festival te trekken. Vorig jaar ben ik voor het eerst naar een festival geweest en deze ervaring heeft me zeer positief verrast Maar dat was een ontspannen weekend zonder welke verplichting dan ook. Dat ik daar heel veel energie van kreeg is geweldig, maar dat is heel wat anders dan keer op keer mijn kampeerspullen en boeken meeslepen (die woordkeuze zegt al genoeg), dagenlang achter een kraampje present staan. Zo fris en fruitig mogelijk contact maken met iedereen die langs mijn stand komt. Continue.
O ja, dat levert boeiende gesprekken en mooie ontmoetingen op. Ongetwijfeld. Toch weet ik dat dit mij heel veel energie zal kosten. Op de dag zelf, maar ook de dagen erna.
Ik wil dat helemaal niet. Ik wil die tijd veel liever anders besteden. Hooguit maak ik een of twee keer per jaar een uitzondering, wanneer er iets voorbijkomt wat me echt enthousiast maakt, maar meer ook niet.
Die doelgroep, die is ook op een andere manieren te bereiken (dat weet ik, en ook daar heb ik nog honderden ideeën voor dit ik wil uitvoeren). Maar ergens was het idee ontstaan dat op festivals óók mijn doelgroep zit, en dat ik daar dus aanwezig móet zijn.
2. Ik ben een schrijfster die niet spreekt. Een schrijfster die geen lezingen geeft of uitgebreide boekpresentaties waarbij ik het gesprek leid.
De combinatie Japan en creatieve uitspattingen doet iets met me. Neem nu een chique hotel exclusief voor honden. Geen opgeleukte kennel, maar inclusief treatments en … In Japan bestaat het. Interessant, maar wat me pas echt fascineert is wanneer er een thrillerelement wordt toegevoegd aan Japanse creaties, zoals in films of boeken. Want wat gebeurt er wanneer je de beleefdheden en het respect wat in de Japanse cultuur in een immens hoog vaandel staat, combineert met moord en andere gruwelijkheden?
Daar in dat bos was het ineens zo duidelijk.
Ik wil mijn tijd absoluut niet besteden aan promotionele activiteiten die niet bij mij passen. Live verkopen en spreken is voor mij een uitdaging waar ik geen behoefte aan heb. Voor mij is promotie veel makkelijker wanneer ik dat doe op een manier die bij mij past. Op een manier waar ik energie van krijg. Want juist wanneer ik het op mijn manier doe, zal ik mijn energie – en daardoor ook mijn boeken – weten te verspreiden.
Ik wil alleen nog maar mezelf zijn. In de waan van de dag vind ik dat soms moeilijk en verlies ik wat houvast. Herken je dat? Dan ga ik zwerven. Geen probleem, maar ik wil niet te veel van ‘mijn pad’ afdwalen. Dus afgelopen weken heb ik heel veel geschreven. En iedere keer weer leverde het me alleen maar energie op.
Want dat is wat ik wil: schrijven. Ik wil zoveel meer content creëren. Online, lekker vanuit mijn huisje, op mijn manier. Zoveel als mogelijk is. Dat geeft me energie, dat is wat ik wil.Â
Ik ben geen podiumtijger die vertelt wat haar bezighoudt, ik ben meer een bosbeestje dat schrijft wat haar bezighoudt.
Wie ben jij?
SPREID HET WOORD!
Ik snap je heel goed. Ik ben ook niet zo’n podiumbeest
Ik ben tevreden met wat ik doe… doe wat je leuk vind en ben je altijd gelukkig
Ik begrijp het zeker, ik ben zelf ook niet zo’n podiumbeest!
Ik begrijp het heel erg goed. Maar bij elk vak horen helaas dingen die minder leuk zijn. Het is zonde om jouw werk niet aan de mensen te brengen zodat zij er ook van kunnen genieten. Heel veel creatievelingen hebben hier moeite mee. Zijn er geen trainingen die kan volgen om je hiermee te helpen?
Dank voor je reactie! Als ik mijn werk ook op andere manieren aan de mensen kan brengen, dan is het eigenlijk logischer (en veel fijner!) dat ik kies voor manieren die bij mij passen en waar ik blij van word?
Trainingen kunnen zeker helpen, alleen maakt dat niet dat ik het ook leuk ga vinden. 🙂
Grappig, zoveel verschil in mensen. Ik bloei helemaal op op het podium maar dat komt denk ik ook omdat ik in musicals speel… maar wel heel goed dat je voor jezelf dingen uitspreekt en niks doet wat je eigenlijk helemaal niet leuk vindt!
Inderdaad, en die variatie is juist zo leuk. En ondanks die verschillen is er vrijwel altijd een overeenkomst te vinden tussen mensen. In dit geval is deze overeenkomst gauw gevonden: I hou van musicals! 😉
Schrijven is ook mijn passie en iets wat ik heel graag doe. Toch spreek ik ook wel eens voor een groter publiek en hoewel ik dat eigelijk doodeng vind, merk ik ook dat daar een uitdaging voor mezelf ligt. Ik vind het enorm leuk en wil me er alleen maar meer in ontwikkelen.
Dat eng vinden herken ik, maar zeker ook de uitdaging die erin zit. Iets met uit je comfortzone komen en groeien. 🙂 Alleen in tegenstelling tot jou vind ik het ook nog eens niet leuk. Mooi dat het jou plezier oplevert. Ik wens je veel publiek toe! Succes!
Super goed geschreven! Je moet gewoon doen wat je wilt doen en waar je je goed bij voelt he
vanaf dat je je moet gaan forceren, is het niet meer fijn!
liefs
Karlien
🙂 Dank!
Mooi stukje! (Net als dat vorige dat mijn hart raakte op het juiste moment.) Schrijven en (voor een groep) spreken zijn toch twee totaal verschillende dingen uiteindelijk?! Voor mij is dit ongelooflijk herkenbaar omdat ik ook al schrijvende vlotjes creëer en bij presentaties heel veel energie verlies. Tja, dan is dat zo, dat gaat heus niet veranderen, is inderdaad de aard van het beestje. Je hebt het talent ervoor of niet (KernTalenten – interessante theorie by the way). Oefening baart kunst, uiteraard, maar zoals dat ene citaat (Einstein?) heeft het niet veel zin om als als vis te leren vliegen. Doe zo voort met schrijven, ben al benieuwd naar het volgende boek…
Dank je Elke! Wat fijn. 🙂
Inderdaad, het zijn 2 totaal verschillende dingen. Toch worden ze vaak aan elkaar gekoppeld.
KernTalenten, ik ga dat eens opzoeken. Kende het nog niet, maar klinkt erg interessant. Thanks!
Ik snap je heel goed! Als blogger vind ik het heerlijk dat ik niet ergens naar toe hoef of mezelf hoef te presenteren. Ik schrijf veel liever gewoon thuis : )
Heel herkenbaar, goed om bij stil te staan. Ik ben nog niet zo lang aan het bloggen en ik vind het heel leuk, maar ben nog wel een beetje aan het zoeken naar wat bij mij past qua onderwerpen. En iets heel anders, ik ben nu eigenlijk toevallig op jouw blog beland, maar wilde even zeggen dat ik je boek met heel veel plezier heb gelezen.
Hi Stephanie,
Je hebt er in ieder geval plezier in, dat is het belangrijkste.
Wat leuk om te horen! #boek #blij