13 veranderingen en ontdekkingen in mijn eerste jaar als thrillerschrijfster

Mijn eerste boek kwam uit in 2013, maar mijn eerste thriller verscheen een jaar geleden pas. Daarom leek het me een leuk idee om een blog te schrijven over 13 veranderingen en ontdekkingen in mijn eerste jaar als thrillerschrijfster.

1.      Ontdekt: thrillerlezers zijn leuk!
Thrillerlezers zijn leuk. Thrillers zijn van jongs af mijn favoriete genre. Ik schreef als kind al spannende verhalen. Vaak over twaalfjarige vriendinnen die alleen op vakantie gingen en dan een moordenaar tegenkwamen. Ouders ontbraken steevast óf ze waren razend enthousiast dat de meiden samen op avontuur gingen… Die verhalen kwamen (terecht) niet verder dan de familiekring. Bij Skoftig was dit anders, ik kreeg veel meer contact met thrillerlezers en deed de ontdekking dat het enorme leukerds zijn: allemaal mensen die snappen dat griezelen een heerlijke bezigheid is. Hoe gezellig!

2.      Vette haai in de zee
Ik wist wel dat ik thrillers wilde schrijven. Alleen tussen denken dat je iets wilt en het daadwerkelijk doen, zit een verschil. Ook het gevoel dat daarbij komt kijken kan uiteen lopen. Want is het idee uitvoeren net zo leuk als erover fantaseren? In dit geval: ja, absoluut! Ik voel me als een vis in een spannende uitdagende zee. Hier wil ik mee door. Sterker nog: de tweede thriller is geschreven en Spiegeleffect wordt klaargemaakt voor publicatie. Binnenkort ga ik nummer drie plotten, ik ben op stoom!

3.       Vormgeving uitbesteed
Als opgeleid grafisch vormgeefster weet ik best hoe ik een aantrekkelijke cover kan ontwerpen en hoe je het van het binnenwerk een leesbaar geheel maakt. Bij eerdere boeken heb ik de vormgeving dan ook zelf gedaan. Mijn hart ligt echter bij het schrijven. Die liefde voor vormgeven is er nog wel, maar het is geen hartstochtelijke relatie meer, dus ik besloot iemand in te schakelen wiens hart daar wel volledig ligt. Win-win situatie! Tijdbesparend en geen frustraties meer over hoe het ook alweer zat met alle vormgeefdetails die bij mij op de achtergrond zijn geraakt. Mijn vormgever is nu bezig de cover van Spiegeleffect te ontwerpen. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat. Spannend

4.      Nog meer thrillerliefde
Zoals ik al schreef: ik heb altijd van thrillers gehouden. Ik wist niet dat deze liefde nog groter kon worden, maar afgelopen jaar gebeurde het. Ik las natuurlijk zoals altijd veel thrillers, ik bracht er een uit, kwam meer in contact met thrillerliefhebbers, ben online actief in thrillergroepen, denk na over thriller-marketing, schrijf thriller nummer 2 (Spiegeleffect, verschijnt in het najaar van 2020), ben in mijn hoofd al bezig met thriller nummer 3, diverse thrillergerelateerde producten zijn in aantocht, mijn zoon heeft ook een voorliefde voor spannende verhalen en… Goed, je snapt ‘m wel. Laten we het even over iets anders hebben. Ehm. Welke thriller lees jij nu? 😉

5.      Schrijfvakantie
Een schrijfvakantie stond al jaren op mijn bucketlist. Altijd had ik wel een excuus, tot afgelopen jaar. Schrijfvriendin Helga en ik sloten ons een lang weekend op in een huisje ergens in Limburg en schreven onze meegebrachte pennen kapot. Voor herhaling vatbaar, dus in februari pakten we het groter aan. Dit keer geen sauna, haardvuur, regen en storm, maar het zonnige Lanzarote waar we een week verbleven. Bij schrijven lag onze prioriteit en als ware goal diggers gingen we ertegenaan. Schrijven in de zon, een gouden combi. Meer zeg ik er niet over want dan krijg ik heimwee.

6.      Vast team
Een vast team om je heen hebben is fijn. Bij mijn eerdere boeken had ik al wat mensen om me heen verzameld, maar bij Skoftig heb ik dit aantal flink opgeschroefd. Heerlijk! Het is fijn om dingen uit handen te geven en hulp te krijgen. (Ja ja, dit komt uit de pen van iemand die graag controle houdt).
Schoenmaker blijf bij je leest is hierop van toepassing. Er komt zoveel kijken bij het schrijven en uitbrengen van een boek, dat het fijn is om hulp te krijgen van mensen die goed zijn in de dingen waar je zelf minder goed in bent of die je zelf minder of niet leuk vindt om te doen. En ik leer beter loslaten. J
Er is altijd wel iemand die hetgeen waar jij een hekel aan hebt als hobby heeft. (Ik deed onlangs een onderzoek naar thrillerlezers en bij de reacties zaten een paar lezers die graag schoonmaken. Het bestaat.)

7.      In mijn blootje
Ik heb flink stappen buiten mijn comfortzone gezet. Dit probeer ik altijd te doen, ik daag mezelf graag uit en vind het belangrijk om te groeien. Afgelopen jaar was dit ook het geval. Sowieso het uitbrengen van Skoftig op zich, dat was al reuze spannend. Het voelde alsof vanaf dat moment mensen een kijkje konden nemen in mijn hoofd. Een soort naakt zijn maar dan anders. Op het gebied van promotie, coaching, schrijfontwikkeling en zichtbaarheid heb ik mooie stappen mogen zetten. Smaakt naar meer!

8.      Psychologische pief, paf, poef
Een subgenre binnen een genre. Ik heb hier nooit over na hoeven denken, want het was voor mij al duidelijk: psychologische thrillers. Er moet inwendig wel iets gebeuren, er moet gevoel in zitten. Niet zweverig of zeikerig, het kan ook lekker direct, maar het verhaal mag uit meer bestaan dan alleen maar pief, paf, poef. Bij het schrijven van Skoftig kwam dit psychologische aspect vanzelf naar voren tijdens het schrijven en ook bij Spiegeleffect zit dit er standaard al in. Uit de recensies blijkt dat dit een sterk punt is. Dus pief, paf, poef, doorspekt met uiteenlopende emoties.

9.      Boekpromotie
Marketing bij een brede doelgroep zoals thrillerlezers is moeilijk en makkelijk tegelijk. Makkelijk want er is een grote groep liefhebbers van thrillers. De uitdagende kant: er verschijnen jaarlijks bergen thrillers, dus er is veel meer keuze. Hoe kan ik mijn thrillers eruit laten springen? Ik begin hier steeds meer mijn eigen weg in te vinden. Een enerverende ontdekkingstocht die ik graag voortzet.

10.  Goed voor mijn ego
Nominaties zijn goed voor mijn ego. Skoftig werd twee keer genomineerd en behaalde beide keren de shortlist. Eenmaal ging het om een publieksprijs, de andere betrof een juryprijs. Lekker hoor!

11.  Oeps, ik ben een slechterik
Ik lijk op elk van mijn personages. Of ik daar nu blij mee moet zijn… Ik ontdekte het pas na het schrijven van Skoftig. In elk personages zit een vleugje van mezelf. Ook in de zogenaamde slechteriken. Tja, ze komen uit mijn pen, ergens valt het te verwachten. Toch is het best confronterend.

12.  Vrienden van weleer
Laura, Micha, Daniëlla… Hoe zou het met hen zijn? De personages in Skoftig zijn door mij bedacht, ik heb ze leren kennen en met het publiceren van Skoftig heb ik ze vervolgens losgelaten. Het is net als in het echte leven. Je verliest elkaar uit het oog, maar af en toe denk je nog eens met weemoed terug. Hoe zou het nu toch gaan met Kalila? Waar verblijft Arjen momenteel? Inmiddels ben ik heel actief met mijn nieuwe vrienden. Leer ze in Spiegeleffect kennen: Kim, Marius, Priscilla, Simon…

13.  Grootse thrillerplannen
Nu ik gekozen heb voor een vast genre kan ik me hierin vastbijten. Geen afleiding maar een langetermijnvisie. Dat geeft houvast en ruimte om mezelf volop te ontwikkelen. In grote lijnen liggen mijn thrillerplannen voor de komende jaren al vast. Jongens, het wordt spannend…! J