Toch betrap ik mezelf erop dat er tijden zijn dat ik minder lees dat ik er zelfs op een bepaalde manier tegenop zie aan een boek te beginnen. Ook al is het een boek waarvan ik van tevoren al weet dat het helemaal in mijn straatje past.

Is dat herkenbaar?

Kijk, op zich is het niet gek dat ik rondom de overgang van huis 1 naar huis 2 me met andere dingen bezig heb gehouden dan het fictieve leven van een zekere persoon X. Maar juist in zo’n hectische periode is het belangrijk voor ontspanning te zorgen, en die rust die vind ik in geschreven verhalen.

Toch zoek ik het dan in andere dingen. Surfen over internet. YouTube video’s kijken. Kleine, ogenschijnlijk rustgevende klusjes. Best vermakelijk, alleen geeft het me niet wat lezen me geeft. Het geeft me voornamelijk prikkels en vreet ongemerkt energie, terwijl lezen het omgekeerde doet.

Waarom zie ik er soms dan tegenop om in een nieuw boek te beginnen? Ik hoef van mezelf immers niet door te lezen als ik het niks vind. Ook voel ik me niet schuldig om tijd te besteden aan lezen.

Nee, ik denk dat het ermee te maken heeft dat op de momenten dat ik dit ervaar ik eigenlijk al te onrustig ben. Dat ik ergens al over mijn grenzen ben gegaan en ben ‘gevlucht’ in het zoeken van afleiding. Het is dan een stuk verleidelijker om toch even het mobieltje erbij te pakken.

Ik wil het niet. Ik doe het wel. (Hè, heerlijk toch, zo menselijk als dat ik ben…)

Ik hoor mezelf alweer roepen: ‘Mindset, Marleen, het is allemaal mindset.’

Oké, mijn mind is dus even ontregeld.

Hoewel mijn eigen gebruiksaanwijzing de afgelopen jaren voor mezelf steeds leesbaarder is geworden – en ik het gebruik op werkzame wijze toepas – frustreren dit soort momenten me. Waarom zoek ik uitvluchten in dingen die me meer energie kosten dan ze me opleveren, terwijl ik júist een portie energie kan gebruiken?

Ik weet het, ik weet het echt.

Ik vind die groene smoothie heerlijk, toch kies ik voor chocola.
Ook lekker.
Ook prima.
Sterker nog, die chocola geeft ook energie.
Alleen weet ik waar mijn lichaam op de lange termijn het gelukkigst van wordt. (En nee, ik heb het niet over een bescheiden blokje van de allerpuurste chocola, ik heb het over… Nou ja, wie weet herken je het, dat hoef ik niet uit te schrijven.)

Hoe krijg ik dan mijn mind weer on track?
Natuurlijk, door gewoon te doen. Maar ik weet hoe lastig dat kan zijn. Wat mij helpt is om hetgeen ik wil doen maar niet doe toch te gaan doen, is door het klein te hakken. (Niet letterlijk, in het geval van een boek lezen levert dat papieren puzzelstukjes op. Ook ontspannend trouwens, daar niet van.)

Ik besluit – en dat woord is heel belangrijk! – ik besluit om op de dag dat ik dat besluit neem twee bladzijdes van een vers boek te lezen. Je kunt het ook in tijd opdelen: 5 minuten lezen. Meer niet. In de praktijk werkt het zo dat wanneer je eenmaal begonnen bent en het boek je pakt, dat je door wilt lezen. En dat doe je dan ook als je een echte leesliefhebber bent. Eenmaal in de ban van het verhaal, dan is er geen weg meer terug.

Dat Boek. Moet Uit.

(Toch jammer dat het met die chocola ook zo werkt. Die Reep Moet Op. De oplossing daarvoor? Niet meer in huis halen. Werkt geweldig, want om voor alleen een stuk chocola naar de winkel te gaan is ook weer zo’n ding.)

Waarom het woord besluiten zo belangrijk is
Besluiten is een commitment maken. Een afspraak met jezelf. Geen weg terug. Geen keuze, geen twijfel. Nu kun je denken: halleluja, lezen is leuk maar zó belangrijk is het nu ook weer niet. Daar ben ik het dan niet mee eens. Lezen, of welke andere hobby je dan ook hebt, geeft je ontspanning. Geeft je rust. Geeft je energie. En verlangen we daar zo nu en dan (of heel vaak) niet allemaal naar?

Hoe veel boeken lees jij gemiddeld per maand? En ben je daar tevreden mee?