Ga ik nu alleen nog maar thrillers schrijven?
Dat mijn volgende boek de langverwachte thriller Skoftig zal zijn, dat was al bekend. Skoftig was bedoeld als mijn eerste boek, alleen 3 andere boeken wilden eerder ter wereld komen. Ontstaan uit groot verlangen en aansluitend bij wat me op dat moment bezighield.
Nu is de tijd rijp voor fictie. Misschien is dat onbewust wel een van de redenen geweest dat mijn eerste thriller zo lang op zich heeft laten wachten: het boek moest groeien. Mijn schrijven moest groeien. Ik moest groeien.
Je zou zeggen dat ik voor dat laatste al even de tijd heb gehad. Als kind hield ik al van spannende verhalen én van schrijven. Hoog tijd dus om dit deel van mij de komende jaren zichtbaar te maken!
Wat?! Ga je nu alleen nog maar thrillers schrijven?
Ha, voorlopig wel. Het punt is: ik heb ideeën in overvloed voor toffe boeken. Maar als ik heel eerlijk ben, dan zijn de ideeën die het hardste om aandacht roepen fictieve, spannende verhalen.
Ik heb behoefte om een vaste richting te kiezen. Ik bedoel: van het zeer persoonlijke schisisverhaal van ons gezin naar een extreem en rauw verslavingsverhaal, dat is een aardig contrast. Plak er daarna nog een boek achter met verhalen over uiteenlopende bijzondere woonvormen, en je snapt dat ik wel wat houvast gebruiken kan.
Mijn harten
Ik heb helder dat mijn eerste hart bij thrillers ligt, mijn tweede bij het schrijven zelf. Mocht ik behoefte voelen aan een uitstapje van mijn gekozen genre, dan schrijf ik een boek rondom het thema schrijven (of gewoon nog meer blogs!). Zo heb ik binnen de mijzelf opgelegde structuur toch een richtlijn.
Ideeën vaak verbonden aan een bepaalde fase in je leven
Mijn andere ideeën zijn meestal losse ideeën. Ik noteerde deze altijd, maar onlangs heb ik alle notities gewist. Ik merk dat die ideeën vaak aan een bepaalde fase in mijn leven verbonden zijn. Met het verstrijken van de tijd vervaagt het idee. Het blijft een idee met potentie, maar de noodzaak om het te vertalen naar een boek, die is weg.
Er zijn twee ideeën die ik me enorm enthousiast maken die niet binnen het gekozen genre en de runner up vallen. Een boek met als werktitel ‘De vrouw die wèl tijd heeft’. Stukken tekst liggen klaar, ik weet hoe het eruit gaat zien; het wordt totaal anders dan alle andere boeken die al bestaan en daarom geloof ik zo in het idee.
Nummer twee is een fictief kinderboek met als onderliggend thema introversie. Oké, eerlijk: eigenlijk zie ik al een complete serie voor me.
Ha, dat is hoe het werkt in mijn brein. Soms is het gewoon handiger om iets kleiner te denken.
De aantekeningen voor deze twee uitstapjes bewaar ik. Wie weet doe ik er ooit wat mee, wie weet blijven ze alleen leven in mijn gedachten.
Weet jij wat je over 5 jaar doet?
Goed, ik schreef hierboven dus dat ik me ‘voorlopig’ op thrillers ga richten. Hmm, klinkt dat niet overtuigend? Bij voorlopig bedoel ik in dit geval de komende jaren. Zolang ik dit leuk vind. Als ik over 5 jaar toch weer een keer een ander soort boek wil schrijven, dan zal ik het niet laten. Dat was ook mijn grote angst toen ik deze beslissing nam: mag ik dan nooit meer iets anders schrijven? Zet ik mezelf dan niet volledig klem? Maar hé, it’s my life. En hoe weet ik nu wat ik over 5 jaar wil? Weet jij wat je over 5 jaar doet?
Zelf mensen met een vastomlijnd meerjarenplan weten dat niet zeker, ook al zijn ze er op dit moment van overtuigd van wel. Punt is: het leven komt vrijwel altijd tussenbeide.
Wat als mijn eerste thriller slecht ontvangen wordt? En de tweede ook? Ga ik daarmee door? Ik heb er vertrouwen in dat dit niet gaat gebeuren, absoluut, maar je kunt nooit zeker zijn. Wat als mij iets overkomt dat mijn leven op zijn kop zet? You never know.
Toenemende kriebels
Voor nu voelt het voor mij goed een duidelijk plan te hebben. Een plan waar ik mezelf aan wil houden zolang mijn leven, de omstandigheden en mijn welzijn, dat toestaat. Een plan dat sterker is dan een windvlaag die af en toe voorbij suist op een onoplettend moment, waarna het zachtjes weer wegwaait.
Nee man, ik heb het over het soort intense kriebels die je al jarenlang met je meedraagt en die nu hun uitweg vinden op een manier die zo sterk is dat je er niet meer omheen kunt.
Dat heb ik met thrillers.
En aangezien ik nu ein-de-lijk ruimte heb gemaakt om dit stuk zichtbaar te laten zijn, nemen deze kriebels alleen maar toe en dans ik vanbinnen.
Gelaagde verhalen
Als zelfbenoemd koningin van de ideeën heb ik uiteraard ook al een beeld bij een paar van die boeken. Al heel lang loop ik rond met een ontvoeringsverhaal met een waanzinnig plot. Geniaal gewoon. Ik wil dit uiteraard zo schrijven dat je het plot niet al vanaf pagina 10 ziet aankomen. Van dit verhaal weet ik dat het ooit op papier komt, alleen weet ik niet of deze direct na Skoftig schrijf. Het is een behoorlijk gelaagd verhaal en om dat goed op papier te kunnen zetten, moet ik daar wel klaar voor zijn. Daarom denk ik dat er na Skoftig eerst nog een andere thriller verschijnt; een over een vrouw die tijdens een moordende reis zichzelf zoekt.
Goed, voor ik afdwaal in een van mijn verhalen: terug naar de basis.
Terug naar het begin.
Terug naar die kriebels in mijn lichaam.
Ik zeg: Skoftig!
SPREID HET WOORD!
Leuk hoor als je zo lekker kunt schrijven. Vroeger wilde ik ook graag een boek schrijven maar ik hou het nu maar bij blogs. ?
Wat leuk! Ik ben dol op thriller. Heel benieuwd naar je thriller.
Oh wat leuk, ik ben heel benieuwd naar je thriller! Maar stiekem hoop ik dat je het kinderboek over introversie ook gaat doen, dat is hier wel relevant haha
Wat goed van je dat je een duidelijke richting kiest. Je volgt je hart en op dit moment zegt het Thrillers! Ik vind de eerste stapjes toch het mooist. Ik ben benieuwd naar je boeken!
Ik vind het superleuk! Ik ben gek om thrillers te lezen, vooral de psychologische thrillers
Ik denk dat het ook heel belangrijk is voor jezelf om een richting te kiezen, niet alleen voor het schrijven, maar ook voor de lezers, want de mensen verwachten na een boek eigenlijk dat je volgende boek het zelfde idee heeft. Tenminste dat heb ik wel een gehad met bijvoorbeeld David Baldacci, die fantastische spannende boeken schrijft, maar er dan ineens een familie roman tussen zat. Dit klopte helemaal niet.
Ja precies Lodi, dat was ook de uitdaging waar ik tot nu toe tegenaan liep: hoe bouw ik een vast lezerspubliek op? En ik heb dat zelf ook wel bij andere schrijvers.
Ik ben dol op thrillers! 🙂 Ben heel benieuwd naar de verhalen. En je hebt helemaal gelijk wat betreft een jarenplan; je weet nooit wat er kan gebeuren en hoe je voorkeuren kunnen veranderen met de jaren 🙂
Heel tof, maar niet mijn genre! Gelukkig zijn er heel veel mensen die het wel tof vinden.
Ik ben benieuwd naar je thrillers. Wat voor soort wordt het? Spionage? Detective? Psychologisch? En persoonlijk of met een heleboel personages?
De eerste wordt er een met meerdere personages. Psychologisch, maar wel gecombineerd met veel actie!